Κρέμομαι από την πλαγιά του ηφαιστείου.
Η χιλιόχρονη καταγραφή των ήχων τώρα σημαίνει.
TO KILL A PETTY BOURGEOISIE
Δρασκελίζουν τις υπόγειες σήραγγες των αναρίθμητων σκέψεων.
Σε σπηλιά αθρώα περνούν τα λάφυρα των ήχων
Στο παλίμψηστο του ηλεκτρονικού ήχου ιχνηλατούν
Ήχους καθάριους, περίτρανους.
Βραδυπορούν φτάνοντας αλαφιασμένοι
Στο πρωινό σκίρτημα της αβεβαιότητας
στην αχλύ κάθε βέβαιης επιβολής
Οι ρυθμοί τους καλπάζουν στο τρεμάμενο φως
Περνώντας από ηλεκτρονικά ονειροτοπία.
Υφαίνουν απόρρητες μελωδίες
Λάφυρα αγαπημένων ημερών
σέρνουν στα πόδια τους.
Φυγομαχούν οι μελωδίες
στην προσφιλή τακτική τους
να περισώσουν ό,τι μπορούν
Στο χαμένο αλύχτισμα της μνήμης
Στο σεληνόφως των καραδοκούντων εφησυχασμών
Turn up the volume
Η ηλεκτρική κιθάρα δημιουργεί το υπόστρωμα
όπου εκεί αποδομούν οι ηλεκτρονικοί ήχοι.
Η σπηλαιώδης γυναικεία φωνή
ψελλίζει λέξεις άγνωστες, ανίερες.
Η έκκρυθμη ηρεμία των πραγμάτων.
Οι σιωπές εναντιώνονται η μία στην άλλη.
Το μέλλον και ύστερα το παρελθόν.
Η διαδικασία της ανάκλασης των ήχων
φτάνει στο τέλος της.
Μετρώντας τις πιθανές ανοιχτές πληγές
που αφήνει πίσω της.
Υιοθετώντας νέα κύματα ηχητικού θορύβου
μπροστά στα μαυσωλεία μετα-ροκ λαβύρινθων.
Η νέα όψη του ήχου τρεμάμενη όσο και οι πιο παλιές.
TO KILL A PETTY BOURGEOISIE
Ηλεκτρονικοί ήχοι, ηλεκτρική κιθάρα
Και η φωνή ως εξαίσιο εργαλείο λάμψης
και ματαιοδοξίας.
Πλέουν μεγαλόπνοα στο ηλεκτρο-κιθαριστικό ταξίδι.
Θορυβοποιοί ανεξερεύνητων περιοχών.
Ερμητικά κλεισμένοι στο ελάχιστο φως.
Αποδιοπομπαίοι τράγοι της θλίψης.
Ιχνηλατούν μάταια πάνω στις ίδιες φευγαλέες σκηνές τρόμου.
Πίσω από τις μαρκίζες κάτω από το θαμπό κίτρινο φως.
Στη στενωπό της λήθης περιμένουν να ξεχαστούν.
Φωτογραφίες, κείμενο: Γιώργος Κριθαρίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου